JSON (JavaScript Object Notation) jest formatem wymiany danych. Przypomina podzbiór składni JavaScriptu, choć nie jest nim w ścisłym sensie tego terminu. (Zobacz JSON w Dokumentacji JavaScript aby poznać szczegóły). Użyteczny w dowolnym rodzaju aplikacji opartej o JavaScript, m.in. na stronach internetowych i w rozszerzeniach przeglądarek. Przykładowo, dane użytkownika w formacie JSON mogą być przechowywane w ciasteczku (cookie), zaś preferencje rozszerzenia mogą być przechowywane w formacie JSON przez przeglądarkę.
JSON może przechowywać liczby (number), wartości logiczne (boolean), ciagi znaków (string), null, tablice (uporządkowane sekwencje wartości) oraz obiekty (zbiory odwzorowań ciąg znaków-wartość) złożone z powyższych wartości (lub z innych tablic i obiektów). Nie definiuje naturalnej reprezentacji dla bardziej złożonych typów danych, jak funkcje, wyrażenia regularne, daty itd. (Obiekty typu Date są domyślnie serializowane w postaci ciągu znaków zawierającego datę w formacie ISO, zatem choć nie zostają odtworzone w oryginalnym formacie, informacja nie jest bezpowrotnie tracona). Gdy niezbędne jest przechowanie tego rodzaju danych, można przekształcić wartości w momencie serializacji, lub przed ich deserializacją, umożliwiając w ten sposób przechowanie w JSON dodatkowych typów danych.
Najprościej użyć JSON za pośrednictwem standardowego obiektu JSON w JavaScripcie. Użyj JSON.stringify do serializacji wartości w formacie JSON, natomiast do deserializacji - JSON.parse.
Na przykład, do serializacji obiektu JavaScript używamy metody JSON.stringify():
var foo = {};
foo.bar = "new property";
foo.baz = 3;
var JSONfoo = JSON.stringify(foo);
JSONfoo ma teraz postać {"bar":"new property","baz":3}. Aby przywrócić JSONfoo do postaci obiektu JavaScript wystarczy wykonać:
var backToJS = JSON.parse(JSONfoo);
Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji obiektu JSON.
Jeśli obiekt definiuje metodę toJSON(), wówczas JSON.stringify wywoła tę metodę aby określić reprezentację obiektu w formacie JSON. Na przykład:
x = {};
x.foo = "foo";
x.toJSON = function() { return "bar"; };
var json1 = JSON.stringify(x);
json1 zawiera teraz '"bar"'.
Nie można serializować obiektu zawierającego funkcje. Specyfikacja JSON nie pozwala na takie działanie. Na przykład:
foo.qwerty = function(){alert('foobar');};
foo.qwerty()
var JSONfoo = JSON.toString(foo);
zwróci błąd TypeError on line XXX: No JSON representation for this object!
Wersje Firefoksa wcześniejsze niż 3.5 nie zawierały wsparcia dla formatu JSON, zaś jedynym sposobem dotarcia do funkcjonalności JSON było wykorzystanie komponentu nsIJSON, dostępnego począwszy od Firefox 3. Kodowanie i dekodowanie wykonywane są przez metody encode i decode komponentu nsIJSON. Metody te zakresem możliwości ustępują metodom dostarczanym przez obiekt JSON, zapewniając wsparcie jedynie tablicom i obiektom, z pominięciem ciągów znaków, wartości logicznych, liczb, czy null. (Wymienione wartości są obsługiwane jedynie wewnątrz tablic i obiektów: sama liczba 5 nie zadziała, lecz obiekt { "value": 5 } już tak).
Ze względu na ograniczenia nsIJSON, jego metody encode i decode zostały usunięte począwszy od wersji Firefox 7. Deweloperom zaleca się używanie obiektu JSON.
Poniższy kod serializuje obiekt JavaScript przy użyciu nsIJSON:
var Ci = Components.interfaces;
var Cc = Components.classes;
var foo = {};
foo.bar = "new property";
foo.baz = 3;
var nativeJSON = Cc["@mozilla.org/dom/json;1"].createInstance(Ci.nsIJSON);
var JSONfoo = nativeJSON.encode(foo);
Zmienna JSONfoo przyjmuje teraz wartość {"bar":"new property","baz":3}. Aby stworzyć obiekt odpowiadający JSONfoo, wystarczy wykonać:
var backToJS = nativeJSON.decode(JSONfoo);
Choć teoretycznie możliwe jest użycie JSON korzystając z eval (lecz tylko do deserializacji do obiektu, nie do serializacji do postaci ciągu znaków), lub z json2.js, nie jest to dobrym pomysłem. Parsowanie JSON przy użyciu eval nie jest bezpieczne, gdyż eval dopuszcza znacznie więcej rodzajów składni niż JSON (w tym nawet wykonywanie całkiem arbitralnego fragmentu kodu). Z kolei problemem json2.js jest dodawanie metod do wbudowanych obiektów, jak Object.prototype, co może skutkować błędami w kodzie, w którym nie przewidziano z góry takiej możliwości. Dlatego w niemal wszystkich przypadkach zaleca się pozostanie przy normalnych metodach użycia JSON.
{{ languages( { "ja": "ja/JSON", "zh-cn": "zh-cn/JSON" } ) }}